نامه یک خطی!
عید سال 63بود که از حوزه علمیه رستمکلا (بهشتی‌شهر) بهشهر مازندران به روستای خود، داودکلای دشت سر (حومه شهرستان هزار سنگر آمل) به مرخصی آمدم.
در این ایام متوجّه شدم یکی از اخوی‌های من که دانش‌آموز دبیرستان شهدای اجوارکلا ـ همان دبیرستانی که من دیپلم گرفتم ـ بود، به اصطلاح «ترک تحصیل» نموده است. من بسیار متأثّر و ناراحت شدم؛ چون می‌دانستم خوش‌استعداد و علاقمند به تحصیل و درس است اما احتمالاً فریب برخی دوستان! را خورد لذا هیچ حرف و عکس‌العملی نداشتم تا اینکه به حوزه علمیه رفتم و یک نامه یک خطی نوشتم:
«بسمه تعالی برادر عزیزم سلام علیکم از اینکه شیندم شما ترک تحصیل نموده‌اید، گویا خبر مرگ شما را برای من آورده‌اند!»
به دنبال این نامه کوتاه، ایشان چنان متأثّر و منقلب شده‌اند که فردای آنروز به دبیرستان رفتند و ادامه تحصیل داده‌اند و چنان پشتکار و جدّیت داشتند که از دانشگاه شهید بهشتی تهران ـ دومین دانشگاه معتبر ایران ـ فارغ‌التحصیل شدند و هم اکنون به عنوان استاد (مدرس) دانشگاه، در سنگر تدریس، در سنگر علم و دانش در خدمت دانشجویان عزیز شهر ماست.
الهی توفیق زیبا سخن گفتن را از نیک اندیش زیبا سخن مگیر!
